اثرات سطوح مختلف پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس (lactobacillus acidophilus) بر فعالیت ضدباکتریایی و برخی شاخص های ایمنی موکوسی ماهی تایگر بارب (puntius tetrazona)

موکوس اپیدرمی ماهی و ترکیبات آن اولین خط دفاعی در برابر پاتوژن ها می باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سطوح مختلف پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر فعالیت ضد باکتریایی و برخی شاخص های ایمنی موکوسی ماهی تایگر بارب بود. تعداد 630 قطعه بچه ماهی (03/0± 5/0گرم) به طور تصادفی در سه تیمار با سه تکرار در آکواریوم ها توزیع شده و با 3 جیره آزمایشی حاوی صفر، 108×5/1 و 108×3 cfu/ml پروبیوتیک به مدت 90 روز غذادهی شدند. در پایان دوره از ماهی ها موکوس گیری و فعالیت ضدباکتریایی آن به روش های انتشار دیسک و رقت های متوالی در مقابل باکتری های بیماری زای streptococcus faecium و escherichia coli، اندازه گیری شد. قطر هاله عدم رشد، توسط موکوس ماهی با افزایش غلظت پروبیوتیک جیره در مقابل هر دو باکتری افزایش معنی داری نشان داد (05/0>p). در روش رقت های متوالی موکوس، نیز نتایجی مشابهی مشاهده شد. همچنین تغذیه ماهی ها با پروبیوتیک سبب افزایش معنی دار میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز قلیایی و پروتئین محلول گردید (05/0>p). نتایج این آزمایش نشان داد که موکوس ماهی تایگر بارب در برابر هر دو پاتوژن فعالیت ضدباکتریایی داشته و استفاده از سطوح مختلف پروبیوتیک سبب افزایش معنی دار در فعالیت ضدباکتریایی موکوس، پروتئین محلول و آنزیم آلکالین فسفاتاز قلیایی این ماهی نسبت به تیمار شاهد شده است.